هشدار!

هشدار!

آقاى مدیرکل!
جناب رئیس!
مسئول محترم!
معاون گرامى!
مشاور عزیز!
اگر امام بیاید، چند نفر شما بر سر پست و مقامتان باقى مى مانید؟

امام، مى شکند
پایى را که روى حق گذاشته شود.
مواظب باش!

زیر ذره بین نگاه امام همه خطاها بزرگند،
چه کسى را گول مى زنى؟
غافلند آنان که نگران «غیبت» امامند،
اما نگران «حضور»ش نیستند.

وقتى امام نیت تو را بداند،
از خجالت آب نمى شوى؟

چقدر غیبت؟
چقدر دروغ؟
چقدر فریب؟
بیخود نیست که توفیق دعاى فرج از این زبانها گرفته شده است.

دویست بار هم که «ایاک نعبد و ایاک نستعین» بگویى،
وقتى دلت گرفتار دیگرى باشد،
نماز امام زمان را نخوانده اى.

توقع بیجایى است،
با چشم آلوده، روى پاک را دیدن!

امام از توجیه بیزار است.
نیت و عملت را موجه کن!

با هر گناه تو
دل امام شکسته تر مى شود.

حواست کجاست؟
انّ الارض یرثها عبادى الصالحون
کجاى کارى؟